4.1การส่งเสริม เผยแพร่ ขยายผลงานการปฏิบัติตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของบุคคล ชุมชน ที่ประสบผลสำเร็จ

การเผยแพร่แนวคิดการบริหารจัดการตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง

กิจกรรมเศรษฐกิจพอเพียง

                     การดำเนินชีวิตแบบยึดทางสายกลาง ไม่เบียดเบียนตนเองผู้อื่นรวมทั้งสิ่งแวดล้อมต้องอยู่ด้วยกันอย่างสมดุล ไม่ดำเนินชีวิตที่เกินพอดี เช่น เป็นเกษตรทฤษฎีใหม่ เกษตรผสมผสานไร่นาสวนผสม วนเกษตร เกษตรอินทรีย์ เกษตรชีวภาพ เกษตรกรรมธรรมชาติ ถ้าผลผลิตที่ได้จากการทำเกษตรมีมากทำให้ล้นตลาดราคาอาจตกต่ำ  ก็ทำการแปรรูปผลผลิตนั้น ๆ

การเผยแพร่ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในระดับบุคคล/ครอบครัว

                     โดยการประยุกต์ใช้เศรษฐกิจพอเพียงระดับบุคคล/ครอบครัวจะเริ่มต้นจากการเสริมสร้างคนให้มีการเรียนรู้ วิชาการและทักษะต่าง  ที่จำเป็น เพื่อให้สามารถรู้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงในด้านต่าง ๆ พร้อมทั้งเสริมสร้างคุณธรรมจนมีความเข้าใจและตระหนักถึงคุณค่าของการอยูร่วมกันของคนในสังคม แลอยู่ร่วมกับระบบนิเวศวิทยาอย่างสมดุล

การนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน

                      การดำเนินชีวิตในระบบเศรษฐกิจพอเพียงในระดับบุคคล เป็นความสามารถในการดำเนินชีวิตอย่างไม่เดือดร้อน มีความเป็นอยู่อย่างพอประมาณตนตามฐานะ ตามอัตภาพและที่สำคัญ ไม่หลงใหลตามกรดะแสวัตถุนิยม มีอิสรภาพในการประกอบอาชีพ เดินทางสายกลาง ทำกิจกรรมที่เหมาะสมกับตัวเอง และสามารถพึ่งพาตนเองได้ ส่วนเศรษฐกิจพอเพียงระดับเกษตรกรเป็นเศรษฐกิจเพื่อการเกษตรที่เน้นการพึ่งพาตนเอง

การเผยแพร่ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในระดับชุมชน

                     ชุมชนพอเพียง ประกอบด้วย บุคคล/ครอบครัวต่าง ๆ ที่มีความพอเพียงแล้ว คือมีความรู้และคุณธรรมเป็นกรอบในการดำเนินชีวิตจนสามารถพึ่งตนเองได้ บุคคลเหล่านี้มารวมกลุ่มกันทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่สอดคล้องเหมาะสมกับสถานภาพ ภูมิสังคมของแต่ละชุมชน โดยพยายามใช้ทรัพยากรต่าง ๆ ที่มีอยู่ในชุมชนให้เกิดประโยชน์สูงสุด ผ่านการร่วมแรง ร่วมใจ ร่วมคิด ร่วมทำ แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับบุคคลหลายสถานภาพ ในสิ่งที่จะสร้างประโยชน์สุขของคนส่วนรวม และความก้าวหน้าของชุมชนอย่างมีเหตุผล โดยอาศัยสติ ปัญญา ความสามารถของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

เศรษฐกิจพอเพียงระดับชุมชน/กลุ่มหรือองค์กร

                     เศรษฐกิจพอเพียงแบบก้าวหน้า จะเน้นที่ความพอเพียงในระดับชุมชน/กลุ่มหรือองค์กรเมื่อสมาชิกในแต่ละครอบครัวหรือองค์กรต่าง ๆ มีความพอเพียงในขั้นตอนพื้นฐานเป็นเบื้องต้นแล้วก็จะร่วมกลุ่มกันเพื่อร่วมมือกันสร้างประโยชน์ให้แก่กลุ่มและส่วนรวมบนพื้นฐานของการเบียดเบียนกัน การแบ่งปันช่วยเหลือซึ่งกันและกันตามกำลังและความสามารถของตนซึ่งจะสามารถทำให้ชุมชนโดยรวมหรือเครือข่ายวิสาหกิจนั้น ๆ เกิดความพอเพียงในวิถีปฏิบัติอย่างแท้จริง